زمزمه های یک شب سی ساله
گل مریم خزون میره به سرما دل نبازیم
****
...گل مریم تنت دلتنگ باغه
میدونم قصر اونجا بی چراغه
میگن آب و هوای قلب ها سرده
گل یخ روی خاکش خونه کرده
تموم لحظه ها از جنس سنگه
برای اون دلی که تنگ تنگه
گل مریم ببین راهت چه دوره
فضای خونه بی تو سوت و کوره
گذشتی از همه بارت رو بستی
غریبونه یک جای نو نشستی
یک جا که خیلی بارونی نباشه
همیشه ترس ویرونی نباشه
کسی از حسرت بودن نمیره
کسی عشق رو از آیینه نگیره
یک جایی که نفس، دزد نفس نیست
جواب هیچ فریادی قفس نیست
کسی فکر فراموشی نباشه
دوای درد بیهوشی نباشه
گل مریم اگه ابر ها سیاهه
از اینجا تا بهار چند کوچه راهه ؟
بیا باغ از غم دوریت نمیره
ببین باغ بدون گل کویره
گل مریم بیا،
ریشه ات چی میشه؟
نگو سخته پس اندیشت چی میشه ؟
قفس که قد آزادی نمیشه
واسه تن جز وطن وادی نمیشه
بیا دشت گل ها هرزه علف هاش
نباشه گل علف میشینه رو جاش
گل مریم بیا باهم بسازیم
بیا مریم بیا با هم بسازیم
گل آزاده گلدونی نمیشه
بیا اندیشه زندونی نمی شه
بیا با من بخون از عشق وریشه
من این جا ریشه در خاکم همیشه
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت