زمزمه های یک شب سی ساله
دوباره کنج این کافه نشستم منتها بی تو دارم تو قهوه ی تلخم میبینم عکس چشماتو چقدر جای تو خالیه رو این صندلی چوبی کنارم نیستی و بی تو دلم میشه یه آشوبی یه عمری توی این کافه همه ما رو باهم دیدن تو نیستی و همه دارن منو با دست نشون میدن رو میز پشت سر داره یکی دوستت دارم میگه دلم میلرزه میبینم که گل میدن به هم دیگه میفتم یاد روزایی که تو بودی کنار من چه زود پاییز شد و گلها تو دستای تو پژمردن تو دستای تو پژمردن به جز من توی این کافه کسی انگاری تنها نیست بدون تو چه دلگیرم برام این لحظه زیبا نیست صدای خنده میپیچه تو مه دود همین کافه یکی از پشت سر میگه بی زحمت 2تا نسکافه رو میز پشت سر داره یکی دوستت دارم میگه دلم میلرزه میبینم که گل میدن به هم دیگه میفتم یاد روزایی که تو بودی کار من چه زود پاییز شد و گلها تو دستای تو پژمردن تو دستای تو پژمردن تو دستای تو پژمردن
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت