دل مویه های شاعری ات را به من بده
آن یک دو بیت آخری ات رابه من بده

محض رضای این دل ایلاتی غریب
آن حالت عشایری ات را به من بده

این گریه های باطنی من برای توست
آن خنده های ظاهری ات را به من بده

دلگیری از مرام و مسلمانی ام ، اگر
پندارهای کافری ات را به من بده

یا از دلم به معجزه پیغمبری بساز
یا آن عصای ساحری ات را به من بده

این کوفیانه همت ما را به هم بریز
آن غیـرت ملایری ات را به من بده

تا چشم آفتاب سپهری ترم کند
سهراب ! شعر آخری ات را به مــن بده

نوشته شده در شنبه 91/11/28ساعت 5:47 عصر توسط محمد علی آراسته نظرات ( )