-مادر

کوهی تو اما در دلت تصویر یک دریاست

تو اشترانکوه منی دریاچه ات زیباست

 

مائیم آن کو پایه ی افتاده بر پایت

حجم وسیع دامنت سجاده های ماست

 

پیشانی ات پاک و سپید و خوب همچون برف

جا پای ایل مهربانی روی آن پیداست

 

صد نی و صد چوپان به ناله در تو می خوانند

آوازهای دشتی ات پر شور و پر غوغاست

 

می مانی و ایل از کنارت باز می کوچد

ییلاق و قشلاق قدیمی باز پا برجاست

 

کو پایه ها قدر تو را هرگز نمی دانند

از ما مرنج ای کوه ای آنکه دلت دریاست

نوشته شده در جمعه 91/7/7ساعت 6:10 عصر توسط محمد علی آراسته نظرات ( )