زمزمه های یک شب سی ساله
از مرگ عبد العظیم صاعدی راستی را که از مرگ بیمم بسیار بود پرسشم بسیار تر تو آمدی از تبسم عشق با سبد های سر شار نور و آغوشهای بکر آرامش مرگ اینک واژه ی مترادف با زندگی ست از سنگ و سرنا عباس باقری نه خدایی نه ستاره ای نه ملکوتی شاعری سنگی به چاه شعر در انداخته است امشب بازار کاینات یکسره تعطیل است صابر امامی بارانی خانه و پنجره ام ساده و غمخوار همند هر دو با هم خوابند اینجا فصلها سرد است روزها بارانی دل من می گیرد عصرها با دل پر خسته از گردش در باران می کشانم خود را تا خانه می نشینم در خود ناگهان باد فرو می کوبد باران را بر تن پنجره و خانه ی من بغض ما می ترکد هر سه از گریه ی هم می گرییم
-قول گفته بودی کمکم خواهی کرد گفته بودی که مرا تا سحر باغچه ها خواهی برد در صمیمیت بی مرز رها خواهی کرد و به من خواهی گفت راز اگاهی و نیلوفر را گفته بودی که به من خواهی گفت قصه ی سر خترین دشت شقایق ها را چشمها نرگسها یاسها در باران پیچک و مهتابی گفته بودی اما سالها بر در باغ من فراموش شدم مثل یک بوته ی خار
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت