زمزمه های یک شب سی ساله
کولی زهره هادی از آفتاب پرسیدند خانه ات کجاست مستانه خندید و گفت من هر روز از شرق تا غرب را می رقصم بیا سپیده کاشانی امروز که آبستن فرداست بیا تا لحظه ای از عمر به دنیاست بیا ترسم تو نیایی و نیاید فردا این از رخ سر نوشت پیداست بیا ندا همراهی ترا یافتم شبی در هبوط ستاره در مرگ جنگل زمانی که حتی گل سرخ پژمردن غنچه اش را باور نمی کرد ترا یافتم در آنجا که صحرا با درک خویش به آغوش اندیشه ی سرد پرواز داشت ترا یافتم تو پاییز بودی خزان خزان حمید کرمی امید زندگانی گذر حادثه ساز است اما عشق را باید چون توشه ی عمر تا به سر منزل مقصود کشید حرف بودن این است
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت