زمزمه های یک شب سی ساله
فریب افسانه افروز نیازی به دویدن نیست زمان آهسته از آوار دردت می رهاند باز تو در چشمان گمنامی دوباره خیره خواهی شد و خواهی گفت می دانی زمان آهسته از آوار دردت می رهاند باز نیازی بر دویدن نیست چه آسان است اینسان در فریب خویش پوسید فکر میکنم لیلا اکبری من فکر می کنم زنده ام زندگی آبی ست لبخند ها احساس عاشقا نه اند و هر نگاه چون پیامی می وزد و صبح باغچه را نوازش می کند ندیده ام هنوز مردم بی نقاب را من و گلیم خانه های کاهگلی بیاد نم یاورم عدالت آ فتاب را من فقط فکر می کنم که زنده ام وداع پری توانگر دیگر از بدرود ها با من مگوی این کلام آخرین و واپسین خرمن جانم به آتش می کشد لیک گویی هر زمان بر لبم آید سلام دیگری هاتفی بر من رساند این پیام در پی هر آشنایی و سلام باز نجوای وداع دیگری ست
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت