زمزمه های یک شب سی ساله
نور و آینه سوسن اردکانی بسان پرتو نوری بر آینه تابیدم نقشی ز بذر گرفتم بر بستر آینه خفتم ساق شدم نازک از آینه روییدم دل سپردم به عطر نسیم شعاعی از آفتاب گل گشتم و به ساق شکفتم ساق بر بستر آینه گل رو به سوی نور در آینه تکرار شدم تکرار بی زوال بر موج بی نهایت هر دم که به آینه نگریستم آینه مرا خواند بی شکیب هر لحظه که به نور رو کردم نور به من تابید بی فریب آیینه بی نور بی قدر بی بهاست نور بی آیینه از فرط قدر بی بهاست آینه با نور قیاس محال نور مراد دیرین آرزوی فردا گزینش حال راز در خط بی ابتدا و بی انتهای زمان نقطه ای بسیار کوچکی که بی آنکه خود بدانی ناگاه رها می شوی در این مدار حجم سیالی پیوسته در دگرگونی راه می سپری نا گاه از آغاز و پایانش و چون به خویش می آیی در جستجوی راز بر می خیزی در حالی که خود رازی
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت