زمزمه های یک شب سی ساله
· · · با چشم های بسته رسیدن سر ِ کلاس · · اسمی که «هست» بین حضور و غیاب ها · اسمی که حرف های فروخورده دارد و · · از درد ِ درد گم شده لای کتاب ها · · دستی بلند می شود و سعی می کند... · · آماده اند قبل سؤالت جواب ها · · با هم کلاسی پَکرت می روی فرو · · با چشم های باز، فرو، توی خواب ها · · کرمی درون جمجمه ات وول می خورد · · از لرزش موبایل به دنیا می آیی و · · در مرکز اتاق شلوغی نشسته ای · · هی سعی می کنی که بفهمی کجایی و · با هرچه هست دُورو برت، با خود ِ خودت · · با هرکه زل زده به تو ناآشنایی و · · حس می کنی که سوخته کلّ تنت، ولی... · · پایت که خورده است به لیوان چایی و... · · · · · ردّ ِ تماس کن! نگرانت نمی شوند! · · ول کن کمی گلوی زنی را که خسته ای · · افتاده ای به جان خودت مشت می زنی · · دندان کرم خورده ی خود را شکسته ای · · · · با لکه های تازه ی خون پشت پیرهن · · روی کتاب های نخوانده نشسته ای · · و بسته می شود وسط شعر، چشم هات · · و باز می کنی چمدان را که بسته ای... ·
· ای درخت و سایه عبوریدن · · من جای ِ پای گرگ در این باغم · · بی انتخاب ِ راه ِ فرار از خود · · من توی گِل فرو شده تا ساقم · · از زخم زوزه می کشم و تنها · · با ردّ چند ضربه ی شلّا قم · · می ترسم از بُرندگی نور و · · از تیغ ماه در شب ِ برّاقم · · می چرخد از سرم همه ی دنیا · · برگشته روح ِ مرده به اعماقم · · من زنده ام! شبیه زنی تاریک · · از ابتذال ِ گردش ِ خون، داغم · · دنبال سایه ی بدنم هستم · · دنباله دادن ِ غم ِ خود با غم · · در را ببند و دوور شو از این شعر · · من در درخت ها، شبح ِ باغم
· · · تو آس ِ روشده ی دل در آخرین دستی · · بریده می شوی از من در این شب ِ مستی · · که راه گم شده ی منتهی به بن بستی · · «برای تو که در آغاز زندگی هستی · · چگونه حرف ز پایان ماجرا بزنم؟!» · · · · دوباره آمدم آیینه ی دق ات باشم · · که دستمال ِ تری زیر ِ هق هق ات باشم · · بگو چگونه تر از این موافقت باشم؟! · · «دوباره آمده ای تا که عاشقت باشم · · و من اجازه ندارم عزیز جا بزنم!»
· و من صدای یواشی در اضطراب ِ زنم · · دلم گرفته و باید به کوچه ها بزنم · · به زندگیم سرنگی پر از هوا بزنم · · «اجازه هست که اسم تو را صدا بزنم؟ · · به عشق قبلی ِ یک مرد پشت ِ پا بزنم!» · · · · ببین میان تنم حسّ سرکش ِ غم را · · که با هوای تنت گیج کرده آدم را · · از آن دو چشم، بریزان به من جهنم را · · «اجازه هست که عاشق شوم که روحم را · · میان دست عرق کرده ی تو تا بزنم؟!» · · · · به چند سالگی ام عاشقانه گریه کنم · · به نامه های ترت دانه دانه گریه کنم · · بدون تو بدوم سمت خانه گریه کنم · · «دوباره بچّه شوم بی بهانه گریه کنم · · دوباره سنگ به جمع پرنده ها بزنم» · · · دوباره بین حروف ِ شکسته، شعر شوم · · میان دفتر یک مرد خسته شعر شوم · · شبیه پنجره ای نیمه بسته شعر شوم · · «دوباره کنج اتاقم نشسته شعر شوم · · و یا نه... یک تلفن به خود شما بزنم!» · · · جهان، دو ابر شده... آسمان فقط خیس است · · دو چشم ِ عاشق ِ بی خواب ِ پشت ِ خط، خیس است · · اتاق و صندلی و پرده، بی جهت خیس است · · «نشسته ای و لباس عروسی ات خیس است · · هنوز منتظری تا که زنگ را بزنم» ·
· رگ ِ بریـ... «فوران ِ پرنده» ... لرزش ِ تیغ · سقوط ساعت گیج از دقیقه های دقیق · · «عدد نگاه به خود کرد و اینکه خُرد شده» · دو صفر ِ پر شده با اشک ها، پس از تفریق · · دو بال ِ وا شده ی هفت بوده در پرواز · نفس بریده... کم آورده در هوای رقیق · · که زیر ضرب شکنجه تنش کبود شده · حساب پس داده با دو ترم در تعلیق! · · برای چی؟ پرش از جبرها، ممیزها · به خاطر ِ چه کسی؟ چند تا رفیق ِ رفیق! · · ادامه دادن با قرص های خوشبختی! · کنار خنده و شادی ِ قابل ِ تزریق!! · · رگ ِ بریده... رد چند تا بخیه ی ریز · تمام رویاها زیر زخم های عمیق · · به سقف زل زده با چشم های ناباور · کسی که هر شب از این خواب می پرد با جیغ... ·
· هستی ولی نشد که بفهمی دکارت را · توی سرت گذاشته ای سیمکارت را · · می خواهی ام تماس بگیری بدون حرف · پوشانده است مغز تو را چند لایه برف · · از حرف های سوخته ی توی گوشی ام · چیزی که روی یخ زدگی ها بپوشی ام · · من زنگ می زنم به سرت، فکر مرگ را · بر شیشه های پنجره، مشتی تگرگ را · · من فکر می کنم به تو، از هیچ کس نبود · اما عزیز! عشق تو در دسترس نبود · · هستی ولی صدای ضعیفی تهِ خطوط · یک ارتباط وصل شده با فقط سکوت · · امواج نا امید به من می رسد ولی · در انتظار پاسخ قبلم معطلی · · هستم میان فلسفه ی هستن و شدن · پاکم کن از تمام سرت، زنگ هم نزن · · که دستگاه مشترکت پشت هر عدد · در هیچ جا، به هیچ کس، آنتن نمی دهد · · · من زنگ می زنم به سرت، فکر مرگ را · بر شیشه های پنجره، مشتی تگرگ را · · من فکر می کنم به تو، از هیچ کس نبود · اما عزیز! عشق تو در دسترس نبود ·
· · ز آغوشِ امنت جدا میشدم .. · · پلاکِ تو از صورتم کنده شد.. · · دلِ من مثِ دشتی از قاصدک... · · سر ِ راه طوفان ... پراکنده شد.. · · صدای النگوم وقتِ وداع .. · · به دستام پیچید و تکرار شد... · · دوییدم که " بابا ! نبوسیدمت !"...... · · و انگار .. · · این آخرین بار شد... · · · یه وقتایی حس میکنم تشنه ای ..... · · میخوام اون کویر و پر از گل کنم.. · · به چشمای معصوم ِمادر بگم : · · بذار دردو با تو تحمل کنم ! · · به هر زخم ِ تو قلبِ مادر شکست.. · · هزاران دفه با تو مجروح شد .. · · کنارِ تو جنگید از راه ِ دور.... · · به جای تو ... پشتِ سرم کوه شد ... · · من ازجنگ چیزی ندارم بگم .. · · که هر سایه از جنگل و قبر کرد · · · شقایق گذشت و فراموش شد... ·
یه حرفایی » (
من همینم » رو به این حصار تردید و سکوت رو به این دو راهی همیشگی سرنوشتم توی دستای کی بود به کدوم سمت مسیر زندگی رو به این آینه ی قدی تو اتاق کنار ساز و ترانه میشینم همه گفتن زندگیت هدر میره زندگیم همینه و من همینم تازه دارم به خودم خو میکنم عاشقانه به شما رو میکنم سرنوشتمو تو دستام میگیرم میشکنم طلسمو جادو میکنم تازه دارم به خودم خو میکنم اگه صحنه واسه من جایی نداشت تو دلم ضیافت ترانه بود لای برگای کتاب مدرسه جای مشق شعرای عاشقانه بود اینهمه ترانه ی قدیمی و اینهمه صدایی که نمیرسه واسه این ستاره‌های گمشده دل هر ترانه ای دلواپسه روبروم آینده ی نورو صدا جاده رو باید تا انتها برم برم و به آرزوهام برسم آبروم و پیش آینه بخرم تازه دارم به خودم خو میکنم عاشقانه به شما رو میکنم سرنوشتمو تو دستام میگیرم میشکنم طلسمو جادو میکنم تازه دارم به خودم خو میکنم
نگو بدرود منو از من نرنجونم از این دنیا نترسونم تمام دلخوشیهامو به آغوش تو مدیونم اگه دلسوخته ای عاشق مثل برگی نسوزونم منو دریاب که دلتنگم مدارا کن که ویرونم نیاد روزی که کم باشم از این دو سایه رو دیوار به این زودی نگو دیره منو دست خدا نسپار یه جایی توی قلبت هست که روزی خونه ی من بود به این زودی نگو دیره به این زودی نگو بدرود پر از احساس آزادی نشسته کنج زندونم یه بغض کهنه که انگار میون ابر و بارونم وجودم بی تو یخ بسته بتاب، سردم، زمستونم منو مثل همون روزا با آغوشت بپوشونم یه جایی توی قلبت هست که روزی خونه ی من بود به این زودی نگو دیره به این زودی نگو بدرود
یه حرفایی همیشه هست که از عمق نگاه پیداست
از اون حرفای تلخی که مث شعر فروغ زیباست
از اون حرفها که یک عمره به گوش ما شده ممنوع
از اون حرفهای بی پرده شبیه شعری از شاملو
از اون حرفها که میترسیم از اون حرفها که باید زد
از اون درد دلای خوب از اون حرفهای خیلی بد
نگفتی و نمیگم ها حقیقت های پنهونی
از اون حرفها که میدونم از اون حرفها که میدونی
به زیر سقف این خونه منم مثل تو مهمونم
منم مثل تو میدونم تو این خونه نمیمونم
یه حرفهایی همیشه هست که از درد توی سینه ست
مثل رپ خونی شاهین پر از عشق پر از کینه ست
پر از نا گفته هایی که خیال کردیم یکی دیگه
دلش طاقت نمیاره همه حرفامون و میگه
میگه میگه . . .
همیشه آخر حرفا پر از حرفای ناگفته ست
همیشه حال ما اینه همیشه دنیا آشفته ست
به زیر سقف این خونه منم مثل تو مهمونم
منم مثل تو میدونم تو این خونه نمیمونم
به زیر سقف این خونه منم مثل تو مهمونم
منم مثل تو میدونم تو این خونه نمیمونم
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت