زمزمه های یک شب سی ساله


خاک‌ کویر

در راه‌ رسیدن‌ به‌تو گیرم‌ که‌ بمیرم‌
اصلاً به‌ تو برخورد مسیرم‌ که‌ بمیرم‌
یک‌ قطره‌ آبم‌که‌ در اندیشه‌ دریا
افتادم‌ و باید بپذیرم‌ که‌ بمیرم‌

یا چشم‌ بپوش‌ ازمن‌ واز خویش‌ برانم‌
یا تنگ‌ در آغوش‌ بگیرم‌ که‌ بمیرم‌

از زندگی‌بی‌تو گریزانم‌ و بیزار
آنقدر که‌ بگذار بمیرم‌ که‌ بمیرم‌

O
این‌ کوزه‌ترک‌ خورد! چه‌ جای‌ نگرانی‌ است؟
تصویر   من ساخته از خاک کویرم که بمیرم...

 

 


نوشته شده در شنبه 92/2/21ساعت 7:42 عصر توسط محمد علی آراسته نظرات ( )

قالب : پیچک