بانو اجازه هست غزلی تازه سر کنم؟

تا عمق چشم های قشنگت سفر کنم؟

بانو اجازه هست که شعر لب تو را

روزی هزار دفعه نخوانده  زِ بَر کنم؟

بانو اجازه هست که از عشقِ داغمان

فریاد سر دهم، همه را با خبر کنم؟

بانو! بگو که عاشقمی؛ جانِ من بگو!

تا آسمان زیر و زمین را زبر کنم

آغوش واکن و به من آن شور را بده

تا جان به کف نهاده، برایت خطر کنم

شرقی ترین الهه یِ آمالِ من تویی

از من نخواه تا زِ نگاهت حذر کنم

نوشته شده در شنبه 92/10/7ساعت 7:35 عصر توسط محمد علی آراسته نظرات ( )