دستم به ماه می رسد امشب، اگر که عشق
دست مرا دوباره بگیرد، مگر که عشق
کاری کند که آینه ها منعکس کنند
تصویر شانه های من و صد تبر، که عشق
خود جار می زند که تو ای آدم غریب!
از سیب ها ی تازه بیاور خبر، که عشق
در قالب قشنگترین قصه های ناب
اعلم می کند مترس از خطر، که عشق
یادت می آید اینکه به ما گفت از نخست
دیوانه باش و عاشق دیوانه تر؟ که عشق
معنی نمی دهد مگر از این جهان گنگ
یک راه تازه رسم کنی تا به در که عشق

 

نوشته شده در یکشنبه 92/1/18ساعت 7:1 عصر توسط محمد علی آراسته نظرات ( )