زمزمه های یک شب سی ساله
- شمارش معکوس یک عمر به دنبال شب و روز دویدیم در دایره ای بسته به بن بست رسیدیم ما پشت به خورشید به دنبال کمی نور افسوس که جز سایه ای از خویش ندیدیم در آینه گشتیم به دنبال صدایی از خویش به جز ناله و آهی نشنیدیم آری نشنیدیم و در این بین عجب بود نقاش نبودیم ولی درد کشیدیم یک عمر قفس بافت در اندیشه ی ما کرم پروانه نشد کرم و هرگز نپریدیم تا مرگ فقط فرصتمان چند شماره معکوس شمردیم و دگر هیچ ندیدیم
نوشته شده در جمعه 91/7/7ساعت
6:5 عصر توسط محمد علی آراسته نظرات ( )
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت