زمزمه های یک شب سی ساله
مرا ببخش اگر به اسم کوچکت صدا زدم اگر که بی اراده می سرایمت مرا ببخش
مرا ببخش
مرا ببخش که عشق تو مرا به کوچه ها زده
مرا ببخش که این علاقه سر به نا کجا زدهاگر که ماه هر شب سیاهمی مرا ببخش
اگر که هر شبم سیاه به عشق ماه مرا ببخش
به فرصت خیال تو دل از هر آنچه میکشماز عشق تو به جان ما زده هر آنچه میکشم
که بی اجازه مرهم تو روی زخم دل زدم
ببخش اگر بهانه تمام نا تماممی
به محض بوی تو دلم به کوچه شما زده
اگر اقامت تو در ضمیر سینه دائم است
تو بگذر از جسارت مرکب نیاز من
شبانه ها که در تن ترانه دست و پا زده
در این دقیقه های آخرین غزل که زنده ام
اگر فقط برای توست که میروم مرا ببخش
نوشته شده در سه شنبه 91/2/5ساعت
3:19 عصر توسط محمد علی آراسته نظرات ( )
قالب : پیچک |