زمزمه های یک شب سی ساله
بگو مگو ناصر حامدی چیه اسمت چه نگاه غم نشسته ای داری از کجا میای چه رنگ و روی خسته ای داری چه خبر خوش اومدی از عالم خودت بگو مهربون مه گرفته از غم خودت بگو سر خسته م مال تو لبای بسته م مال تو تو اگه بخوای همین قلب شکسته م مال تو تو دلم یه راز بی کرونه باورت میشه تو نگام حسرت آسمونه باورت می شه دو سه روزه که چشام داره ترک ور می داره تشنه مه دلم داره داره به ابرا شک ور می داره عقده هامو سر حرفای تو خالی می کنم معنی اشکو به چشمای تو حالی می کنم کاشکی می شد آسمون همیشه بارونی باشه دل ابرا شب و روز پر از پریشیونی باشه کاشکی می شد آسمون به ابرا عادت بکنه به پر پرنده ها عرض ارادت بکنه اگه بارون بباره زمین پر از خدا می شه اگه بارون بباره چشای بسته وا می شه اگه بارون بباره دل تو سر به راه تره می دونی هوای بارونی غم آشنا تره تو که از بلندی های آبی زمین می یای از دهات پر سخاوت خدا نشین می یای تو که از جنس صدات معلومه پاک و ساده ای اهل آسمونی مهربونی چشمه زاده ای تو بگو از دل ابرای پریشون چه خبر چه خبر بگو از آسمون و بارون چه خبر دو سه روزه که چشام داره ترک ور میداره تشنه مه دلم داره به ابرا شک ور می داره عقده هامو سر حرفای تو خالی می کنم معنی اشک و به چشمای تو حالی می کنم
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت