زمزمه های یک شب سی ساله

 

 

پرواز                                       مهرانگیز رسا پور

 

بالم وبالم شد

از این قله ی مخوف

پرتابم کن

اگر بگیری ام از دست رفته ام

بگذار

بالهایم پرواز را تجربه کنند

و به باد سفارش کن

مرا بفهمد

 

فروزان شایگان                                                                    دلتنگی

 

در پیچ و خم

این کوچه های پر ز عطر گل یاس

من

هستی خود را گم کرده ام

و خسته از این همه جستجو

بی هیچ نشانه ای از گمشده ی خویش

در کنار قاب خیس پنجره

می ایستم

و می نگرم

به ازدحام دلتنگی های کوچه

و بی هیچ تردیدی

دروازه های قلبم را

به هجوم غمهای بسیار می گشایم

 

توهم                                                               فرحناز صادقی

 

در ذهن مرطوبم

گلهایی از جنس ستاره روییدند

و در میهمانی عشق

پولکهای شوق را

بر سبزی ساقه ی خویش

پیوند زدند

تا زایش تردید را

با تبر یقین عقیم کنند

و به فردایی بیندیش

که آسمانش

آب تر باشد

 

مذبح                                                  سوسن فلاح

 

از خود عبور می کنم

فاصله مرا

با تو

مذبحی است

که خورشید را در آن

گردن می زنند


نوشته شده در یکشنبه 91/2/31ساعت 8:23 عصر توسط محمد علی آراسته نظرات ( )

قالب : پیچک