زمزمه های یک شب سی ساله
پدرم گفت برو گفتم چشم مادرم گفت بیا گفتم چشم هر چه گفتند به من با لبخند گوش کردم همه را گفتم چشم مادرم شاد شد از رفتارها خنده بر روی پدر آوردم با پدر مادر خود در هر حال تا توانستم خوبی کردم پدرم گفت تو خوبی پسرم مادرم گفت از او بهتر نیست آسمان خنده به رویم زد و گفت پسرم از تو خدا هم راضی ست تمام آرزو هایم را قاب می کنم که جلو چشمانم باشد تا یادم بماند که چرا زنده ام سعی کردم که بمانی و نماندی به درک کارمان را به جحدایی تو کشاندی به درک به جهنم که از این خانه فراری شده ای عشق را گر که از این خانه پراندی به درک 2- آنسان که نیست انسان حتی خسی نباشد نا کس عزیز باشد عاشق کسی نباشد راهی شوی به راهی لبریز از خطرها اما ز پی نگاه دلواپسی نباشد برای تو بی تو غنچه ها دلتنگ و برگها همه سال رنگ پاییزند به باد قسم بی تو بیدها مجنون و سیبها همه کال از در خت می ریزند
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت