زمزمه های یک شب سی ساله

 

چراغ چشم تو                                               

چه کرد دل من آن نگاه شیرین آه                                                                                                                       مدام پیش نگاهی مدام پیش نگاه

کدام نشئه دویده ست از تو در تن من

تو کیستی که من اینگونه بی تو بی تابم

شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم

تو چیستی که من از موج هر تبسم تو

بسان قایق سر گشته روی گردابم                                                                                                              تو در کدام سحر بر کدام اسب سپید

ترا کدام خدا

تو از کدام جهان

تو در کدام کرانه تو از کدام برف

تو در کدام چمن همره کدام نسیم

تو از کدام نسیم

من از کجا سر راه تو آمدم ناگاه

که ذره های وجودم ترا که می بیند                                                                                                                      به رقص می آیند

سرود می خوانند

چه آرزوی محالی ست زیستن با تو

مرا همین بگذارند یک سخن با تو

به من بگو که مرا از دهان شیر بگیر

به من بگو که برو در دهان شیر بمیر                                                                                                         بگو برو جگر کوه قاف را بشکاف

ستاره ها را از آسمان بیار به زیر                                                                                                               ترا به هر چه تو بگو یی

به دوستی سوگند

هر آنچه خواهی از من بخواه صبر مخواه

که صبر راه درازی به مرگ پیوسته ست                                                                                                   تو آرزوی بلندی و دست من کوتاه

تو دور دست امیدی و پای من خسته ست                                                                                                             چراغ چشم تو سبز است و راه من بسته ست

 


نوشته شده در چهارشنبه 91/2/20ساعت 3:29 عصر توسط محمد علی آراسته نظرات ( )

قالب : پیچک